بررسی روابط سیاسی ایران و فرانسه بین سال های 1354 تا 1376

چکیده پایان نامه(شامل خلاصه، اهداف، روش های اجرا و نتایج به دست آمده): خلاصه: در این پژوهش روابط ایران و فرانسه بین سالهای 1354 تا 1376 که شامل دو مقطع قبل و بعد از انقلاب اسلامی می باشد، مورد بررسی قرار گرفته است. در مقطع اول با توجه به همسوئی سیاست های حکومت پهلوی با منافع غرب و در مقطع پس از انقلاب بدلیل تغییرات بوجود آمده در سیاست های دولت ایران، چالش های روابط سیاسی دو کشور مورد بررسی قرار گرفته است. هدف پژوهش: هدف از انتخاب این پژوهش بررسی مسائل بوجود آمده در روابط دو کشور در بین سالهای مزبور بود، و اساس آن بررسی عوامل تغییر سیاست دو کشور در تعامل با یکدیگر بود که چرا علی رغم نگرش مثبت طرفین در اوائل انقلاب، سیاستهای دو کشور دچار تغییر شده تا جائیکه تا قطع روابط دیپلماتیک پیش رفته است. روش های اجرا : روش تحقیق در این پژوهش توصیفی تحلیلی بوده که با استفاده از منابع موجود و بررسی تاریخی از منابع استفاده لازم بعمل آمده، این پژوهش شامل مقدمه، بیان مسئله، فرضیه و سوالهای تحقیق، تعاریف نظری و عملیاتی متغییرها، شیوه تحقیق محدودیت ها و ساختار تحقیق است. همچنین در ادامه فصل دوم به مطالعات نظری و طرح مباحث مورد لزوم تحقیق پرداخته شده، در فصل سوم پیشینه و تاریخچه برقراری روابط بین دو کشور تا قبل از زمان مورد بحث، تحت بررسی قرار گرفته، در فصل چهارم روابط دو کشور در فاصله سالهای 1354ش. تا 1376ش. و اوج و فرود روابط عوامل آن بررسی شده است و در فصل پنجم از مجموع مباحث مطرح شده نتیجه گیری شده است. نتیجه گیری: پس از بررسی منابع موجود با توجه همسوئی سیاست های فرانسه با آمریکا، هر وقت منافع آمریکا، غرب و همپیمانان آنها در ایران، تأمین بوده مانند قبل از انقلاب، مشکلی در روابط سیاسی دو کشور وجود نداشته ولی بمحض تغییر سیاست های ایران علیه منافع آنها، فرانسه در جبهه مخالف ایران قرار گرفته است همچون جنگ عراق علیه ایران، حمایت از سلمان رشدی، دادگاه میکونوس، حمایت از اسرائیل و....